Geschiedenis dakpan

Dakbedekking wordt al duizenden jaren gebruikt om bescherming te bieden boven ons hoofd. Oorspronkelijk bestonden de daken uit plaggen, stro of riet. De Romeinen kwamen met de keramische dakpan, dit zijn dakpannen die gemaakt zijn van gebakken aarde. Ze legden gebakken klei om en om in elkaar, dit worden monnik- en nonpannen genoemd. Deze dakpannen zijn nog te zien op oude gebouwen.

Hol en klassiek

In ons klimaat waar veel wind en regen voorkomt, worden vaak driehoekige daken gebouwd die bestand zijn tegen harde wind en waar het regenwater gemakkelijk kan wegstromen. In Nederland verscheen al vroeg de oude holle pan, dit is een holle en bolle pan aan elkaar. Vanuit Frankrijk kwamen rond het midden van de vorige eeuw een verbeterde holle pan, er werden kop- en zijsluitingen toegepast op de dakpannen, dit zorgde voor een enorme verbetering van de waterdichtheid en stofdichtheid. Deze nieuwe pannen werden de verbeterde holle pannen genoemd.

In 1844 werd in Duitsland voor het eerst de klassieke dakpanvorm gecombineerd met de duurzame eigenschappen van beton. Vervolgens werd er sinds 1908 in Engeland dakpannen geproduceerd op industriële wijze. Sinds 1960 wordt de productie van dakpannen ook op grote schaal toegepast in Nederland.